Tijgers leven in het bos en zijn het meest actief als het nog koel is: vroeg in de ochtend en bij het vallen van de avond. De lichtomstandigheden zijn dan ook wisselend en verre van optimaal. Wees daarop voorbereid!
De juiste instelling van de camera leer je pas als je een paar keer flink de mist ingegaan bent. Nu is dat niet handig als je de tijger wilt fotograferen. Een blik op dat beest is namelijk zo zeldzaam dat je beter goed voorbereid kunt zijn.
Ik nam deel aan een fotografiereis in een tijgerreservaat in India. Ik schaam mij er niet voor om de foto te laten zien van de tijger die we op dag 1 zagen. Ik koos toen het diafragmavoorkeuze-programma (en ik was niet de enige!), opportunistisch ingesteld op f/7,1 en de filmgevoeligheid op ISO 400. We stonden met onze jeep op een zandweg in een bos. De avond viel, het begon te schemeren. Plotseling steekt een tijger over, half verborgen achter diverse onstakels. Mijn 100-400 mm zoomlens schoof ik naar op 100 mm (cropfactor camera 1,6).
Dit zag ik van de foto terug op mijn LCD-scherm:
De enige variabele die nog berekend moest worden door de camera was de sluitertijd. Tot mijn schrik bleek dat 1/30 te zijn. Resultaat bij een bewegend object: uitermate onscherp!
De eerstvolgende goede fotokans kwam pas 5 dagen later.
Je zult dus moeten voorkomen dat de sluitertijd de variabele is die de camera voor jou berekent. Dan ga je de mist in.
Nu volgt de oplossing die mijn reisgenoten en ik na dit fiasco bedachten.
Voorkeuzeprogramma
Manueel-voorkeuzeprogramma (de M-stand);
Sluitertijd
1/250 of 1/320. niet korter, want rekening houden met opduiken tijger in een donker bos.
Diafragma
f/5 of f/5,6. Dus zoveel mogelijk open zetten, er moet zoveel mogelijk licht naar binnen kunnen. Dat dit een geringe scherptediepte oplevert nemen we voor lief. We willen in elk geval de kop scherp.
Lichtmeting
De tijger is het onderwerp. Het zal meestal te zien zijn tussen bomen en in een omgeving die ongelijk belicht is. De tijger moet in elk geval goed belicht zijn. We kiezen daarom ‘spotmeting’.
Autofocus
We hebben normaal gesproken geen tijd voor handmatig scherpstellen want de tijger beweegt door een bos. We moeten mikken op de kop en kiezen voor het 1-punts-AF-punt. Zeer vaardige fotografen kunnen tijdens het fotograferen het AF-punt naar links of rechts te verplaatsen (indien deze mogelijkheid op de camera zit), afhankelijk van de compositie.
ISO-waarde
Dit is de factor die overblijft. Hogere ISO-waarden leiden per definitie tot meer ruis (= korreligheid). De kwaliteit van de camerasensor is bij de nieuwste camera’s zo goed dat steeds hogere ISO-waarden mogelijk zijn zonder storende ruis. Daarom kiezen we voor automatische ISO. Mocht de camera een heel hogere ISO-waarde berekenen, dan is het al zo donker dat een andere variabele beslist ook tot een onacceptabele foto zou hebben geleid. Dan moet je de ruis maar voor lief nemen.
Deze analyse bleek een eyeopener voor mij, aangezien ik tot dusver bij voorkeur fotografeerde met diafragma-voorkeuze. Ik ben nu geswitcht naar de M-stand. Nooit te oud om te leren.
Deze techniek is ook in andere situaties bruikbaar, zoals bleek bij een bruine visuil die onder een donker bladerdak zat. Het resultaat was een goed belicht portret.
Na zes dagen hadden wij eindelijk een tijger voor de lens. Hier is het resultaat.
Ik hoor graag eens of deze tips bruikbaar waren voor u.
Van deze fotografiereis is er ook een reisverslag.
