Een plotseling herstel
De hele maand september werd uw razende reporter gehinderd door een hamstringblessure met een dieptepunt in de week voorafgaande aan de clubkampioenschappen. Dat is te lezen in een andere column. Eind september herstelde ik plotseling en kon snel opbouwen naar mijn oude niveau. Goede reden om mee te doen aan een halve marathon in Dordrecht: de Drechtstadloop op 26 oktober 2014. Het is erg snel na mijn blessure, één maand slechts, maar bij mij lijkt niets onmogelijk.
De halve marathon kent voor mij een magische grens van 2 uur. Vijf jaren geleden liep ik mijn PR, ook in Dordrecht: 2 uur en 2 minuten. Steeds lukte het niet om onder de gedroomde 2 uur te duiken. In de afgelopen jaren kon ik geen halve marathons lopen vanwege zeer langdurige rugkwalen. Afgelopen zomer had ik de goede vorm voor een goed stap voorwaarts, maar ja, deze keer gooide de hamstring roet in het eten.
Perfect loopweer, stille wegen en veel publiek
Het weer is prima: een shirtje en een korte broek aan! Het parcours is ideaal: vanuit de binnenstad de kortste weg de stad uit naar het buitengebied over eindeloos lange wegen: Zuidendijk, Smitsweg, Wieldrechtse Zeedijk, Oudendijk, Noordendijk, Wantijdijk. Uitgestrekte polders, Hollandse luchten. Prachtig!
Het bijzondere is dat het hele traject praktisch verkeersvrij is, ik kom geen auto tegen. Wel toeschouwers: opvallend veel! Overal langs de route staan ze voor ons te klappen. Hun kinderen zijn er ook; die willen graag van elke loper een “high-five”. Die krijgen ze overvloedig van mij, want ik loop opmerkelijk makkelijk en soepel. Ook roep ik bedankjes naar de mensen langs de kant. Met een “big smile” Het gaat vandaag zó makkelijk!
Een haas duikt op!
Na 15 kilometer begint de vermoeidheid. Bij de drankpost aan het begin van de Wantijdijk geef ik de benen even rust, drink en spons wat. Het pakt goed uit. We hebben een paar kilometer straffe tegenwind voor de boeg; ik kruip achter een andere loper. Als ik hem even later passeer om het kopwerk over te nemen, zegt hij dat dat niet nodig is: “ik loop prima zo”. We knopen een kort praatje aan. John heet hij. Twee weken geleden liep hij nog een halve marathon in Boedapest. 27 graden was het daar! We hebben zelfs een gezamenlijke kennis, die lid is van Passaat. Ik vertel hem over mijn droom van onder de twee uur te finishen. We kijken op onze horloges: we zitten op een schema van ruim onder de twee uur! Vanaf dat moment werpt John zich op als mijn haas en gaat het tempo verder omhoog.
John en Dick op de Wantijdijk
Het eindigt als DrechtSloop, maar een supertijd lonkt!
Na 18 kilometer halen Bert Alting en Sander Langenberg ons in, Die hebben na een heel rustig begin een formidabele versnelling ingezet.
Bert Alting en Sander Langenberg
Vanaf dat moment krijg ik het zwaar. Later loodzwaar. Bert Lock, de vaste speaker van Passaat roept mij vanaf de kant na: “nu wordt het DrechtSloop!” Gelukkig is de Noordendijk totaal verkeersvrij gemaakt waardoor ik vrijuit over de brede weg draaf. Mijn fantastische haas houdt mij op koers. Dat ik de laatste kilometer naar adem snak bij een hartslag van vermoedelijk tegen de 200, is niet meer van belang: er komt een supertijd op de klok: 1:57:18. Mijn PR verpulverd met 5 minuten! Een glundering van oor tot oor!
Eigenlijk kon het niet. Alice Sigtermans zegt tegen mij: “een wonder op twee benen”. Mijn collega Arjan Korteland is winnaar geworden in zijn leeftijdscategorie. Ook hij had een haas, en niet de minste: Roy Hoornweg. Er zijn hier veel blije gezichten.
Ik sluit af met een compliment aan atletiekverenigingen Hercules en Parthenon en aan Stadsbeheer van de gemeente Dordrecht die erin slaagden om half Dordrecht voor ons plat te leggen, zonder enige wanklank. Hulde!
Tot volgend jaar!
PS: de mooie foto’s zijn gemaakt door Miranda Bieleveld
Uw razende reporter, Dick Markesteijn
